Dinsdag 19 januari 2016: vertrek 11h30 – aankomst 15h40
Banjul – James eiland: 20NM

Alleen op de Gambia rivier. De rivier is enorm breed, kronkelig en er is weinig beweging te bespeuren. James eiland is een klein stukje verdronken land met een fort gebruikt bij de slavenhandel. Bij zonsondergang nestelen pelikanen in de grote Baobabbomen.

 

Woensdag 20 januari 2016: vertrek 8h45 – aankomst 16h00
James eiland – Tendaba: 43NM

We zijn juist vertrokken of we krijgen het gezelschap van een school grote dolfijnen. Telkens als we een foto willen nemen verdwijnen ze.
Als ik met het waswater de kuip poets, voel ik me een Afrikaanse vrouw die krom gebogen voor haar hut veegt.
We komen in Tendaba toe met laag water en als we met het bijbootje naar de kant varen raakt het motortje verwart in een verloren visnet. De havenmeester in spe en een hele boel kinderen verwelkomen ons. In het toeristisch safarikamp drinken we een koel bier en tonic.

We nemen het risico om in het zeer pover locaal restaurant van de havenmeester te eten. Terwijl we wachten praten we met de schoolmeesters en de kinderen. Twee stoelen worden naar binnen gedragen en gezet bij een tafeltje waarop een kaars staat.
We krijgen veel rijst, goed gekruid, weinig groenten en gebakken vis in een plastieken bord opgediend en een fles water. Romantisch etentje met zonsondergang en zicht op de rivier met de Sunshine.

 

Donderdag 21 januari 2016:
Tendaba – Kau-Ur: 40NM

Het is eentonig, aan beide kanten van de rivier een groen muur van mangroven, af en toe onderbroken met een nederzetting. Het blijft goed opletten voor zandbanken, vissers in uitgeholde boomstammen, visnetten over bijna de hele breedte van de rivier, wrakken (Devils point!)en de ferry’s.
We varen voorbij het Elephant- (zonder olifanten) en het Sea Horse eiland (Portugese ontdekkers zagen hier nijlpaarden).
We hebben verschillende ankerpogingen nodig, het blijft vrij diep en dichtbij de mangroven.

 

Vrijdag 22 januari 2016: vertrek 14h15 – aankomst 17h45
Kau-Ur – Niani Mara: 23NM

In de morgen is het tij tegen, daarom gaan we hier proberen reserve diesel te vinden. Aan de oever waar ook de overzet komt zijn vrouwen bezig met de was.
De weg naar het dorp loopt door de rijstvelden. Verschillende keren kruist een ezelskar ons pad.
We ontmoeten een oud leraar van 75 die vloeiend Engels spreekt. Hij hoort niet goed en begrijpt niet naar wat we opzoek zijn.
Hij loodst ons naar een grote school met een heel sympathiek schoolhoofd.
We zoeken onze weg terug naar de boot en halen de reserve tank. De zon brandt genadeloos wanneer we terug in het dorp komen. Door de rode stoffige straat stappen tot bij de kruising van de grote weg. Hier hebben ze dure diesel in plastieken containers. Het schoolhoofd brengt onze jerrycans op zijn moto naar de oever van de rivier.
Schatten van kinderen roepen contant “hello” en “toubab” (white man), wuiven en leiden ons om de tuin om zoveel mogelijk snoepjes te verzamelen. Sommige zijn arrogant.
Het is na 14h als we het anker terug kunnen ophalen. De rivier gaat van brak naar zoet water en wordt langzaam smaller. Langs de rivier verminderen de mangroven en staan grote verlaten pindafabrieken. De eilanden zijn talrijk, we merken juist op tijd dat we er eentje aan de verkeerde kant willen passeren. We varen voorbij het originele Afrikaans dorp Kundang Tenda om wat verder het anker te droppen.

 

Zaterdag 23 januari 2016:
Niani Mara – BaBoon Island – Kuntaur: 16NM

We vertrekken zo vroeg mogelijk, varen langs Bird Island en de rode berg van Kassang tot voorbij Kuntaur en zo het Nationaal Park in.
Rangers komen langs varen en vragen een ‘fee’ om in het park te komen. Tussendoor krijgen we weer de vraag of we dochters hebben en als we hun willen voorstellen. De mannen rond de dertig zeggen dat ze niet getrouwd zijn en een Belgische vrouw willen. Ze stellen voor dat wij de benzine betalen en dat ze ons dan korter bij het eiland brengen zodat we beter kunnen waarnemen.
We zien verschillende vogels, een paar apen en een levendige green monkey. Chimpansees worden hier beschermd.

De nijlpaarden, waarvoor we eigenlijk zo ver gevaren zijn, houden zich schuil. Met hoog tij zijn ze moeilijker te spotten en als er veel wind is blaas deze het water in hun neus. We zijn hier niet op het juiste moment.
We varen terug naar Kuntaur en ankeren voor vervallen koloniale huizen. Een grote kudde koeien wordt door de rivier gedreven, sommige hebben moeite om de overkant te bereiken.

 

Zondag 24 januari 2014: vertrek 12h – dinsdag 26 januari: aankomst 18h15
Kantaur – Banjul : 132NM

In de morgen stappen we door de rijstvelden naar Wassu, hier staan een verzameling menhirs in cirkels, vergelijkbaar met Stone Henge.
We komen weer lieve kinderen tegen, sommige kruipen onder je vel. Je wilt graag meer voor hen betekenen; maar waar begin je en waar eindigt het? Het is wat het is! Met een banaan, die zij te koop aanbieden, en een ‘pen’ krijg je een ‘big smile’ and ‘thank you’

Rond de middag stijgt de temperatuur gemakkelijk boven de 35°C. We vangen onze terugweg aan.
Een paar dagen belemmert fijn zand vanuit de Sahara het zicht.
Zondag, als de zon bijna ondergaat, ankeren we terug in haven van Banjul, tussen andere boten en vele wrakken die door pelikanen zijn ingepalmd.

 

Maandag 25 januari 2016: vertrek 15h30 – Dinsdag 26 januari 2016: aankomst 11h
Banjul – Lamin Lodge: 7NM

We zijn dringend aan bevoorrading toe. Banjul mist elke charme van een hoofdstad, door de vuilnisbelten en vele oude truck van de containerhaven. Door de warmte is ons drinkwater verzweet. Met een taxi laten we 96 liter aanvoeren. De waterkraan staan te veraf om de tanken volledig te vullen. Als in de dieseltank 75 liter bijgevuld is, varen we richting Lamin Lodge. Het gaat naar laag tij en we moeten extra opletten voor de diepte. Een mijl voor onze bestemming gooien we het anker. We zijn omringt door mangroeven en vissersbootjes, waarvan we vrouwenstemmen horen.
Dinsdag morgen bij het ontbijten, horen we vogels die ‘porvavor’ roepen. Als het naar hoog tij gaat, varen we de bocht om en zien het houten staketsel liggen met een heel ankerdorp. De kiel raakt de even de grond, we keren terug en zoeken wat dieper water.
Het is hier een aangename rustige plek midden in de natuur.
In de Lodge voelen de apen zich thuis; ze ritsen mijn flesje tonic van tafel. Fons zijn bier laten ze met rust, het zullen moslimapen zijn.

Er is concurrentie tussen de boys; om brood te halen, om water te brengen, om de was te doen, om benzine te halen of om hun familie te bezoeken.