Zaterdag 24 oktober 2015: vertrek 13h15 – maandag 26 oktober 2015: aankomst 19h30
Quinta do Lorde – Santa Cruz: 296NM; 2d6h15

Het is heerlijk om te spelen met de golven van de oceaan in het natuurlijk zwembad van het ressort. Bolo de caço, typisch brood van Madeira, hoeven we dankzij de gouden recepttip van An niet te missen en Poncha, typische drank van Madeira, mixen we zelf. Zo nemen we deze geneugten mee.
Na het middageten verlaten we de haven en zeilen met achterlijke wind pal zuid. Met veel moeite boomt Fons de genua uit om te vlinderen. Dit liedje duurt niet zo lang, de wind en golven zijn meer dan voorspelt en het grootzeil gijpt. De eerste dag sturen we zelf dat spaart energie en is goed tegen zeeziekte. De Sunshine surft rollend over de deiningen en maakt soms grote uitschuivers. Het gemiddelde ligt rond de 7kts. Ons ritme ligt overhoop, ik breng de meeste tijd horizontaal door (ook een remedie) en Fons doet het grootste deel van de wachten. De bijna volle maan komt aan bakboord op en gaat aan stuurboord onder. Een maanbad doet deugt, maar als de maan achter donkere wolken verdwijnt hang ik weer overboord. De tweede dag is er minder wind en hebben we een slakkengangetje. De Teide verdwijnt regelmatig in het wolkendek. De groene Volvopenta geeft ons meer vaart, we willen voor het donker in de haven zijn.
Met het tegenlicht van de laagstaande zon ziet het noorden van Tenerife er woest uit. De nauw aansluitende, puntige, groene bergen zien er onherbergzaam uit, slechts enkele kleine nederzettingen. Dan doemt de mega stad Santa Cruz op. De marine ligt tussen de industriële haven en de ferryhaven met grote cruise schepen. Er liggen boten van allerlei allooi en er is heel wat bedrijvigheden, op de kade zijn er wegenwerkzaamheden en aanleg van een loopbrug naar de stad. We doorkruisen Santa Cruz, bezoeken verschillende ship chandlers en enorme shoppingcentra’s. Langs de boulevard en in de parkjes staan ficus bomen zo dik dat we ze met zijn tweetjes niet kunnen omarmen. Het weerzien van de Vaguebond is heel hartelijk en de apero’s vliegen de pan uit.
Luc en Carine, duikvrienden die hier in het zuiden overwinteren, rijden speciaal naar het noorden om ons te bezoeken.

Zondag 1 november 2015: vertrek 11h45 – aankomst 19h00
Santa Cruz – San Miguel marine: 42NM

Er is weer meer wind en golven dan voorspeld, alleen op uitgebold voorzeil hebben we een goede vaart. De baai waar we willen ankeren, is niet voldoende beschermd, daarom zeilen we verder en kiezen voor een veilige haven. Ter hoogte van El Médanon wuiven we naar Carine en Luc. Net voor de haveningang zakt de zon in de oceaan.
We zijn niet in stilte de box binnengevaren. Het is al zo donker dat Fons de box niet meer ziet en ik de commando’s van op het voordek schreeuw. Gelukkig krijgen we hulp, er is niet veel plaats tussen ons en onze vriendelijke Duitse buur. De marine ligt bij golf ressorten.
We ontbijten met zicht op de Teide, in de namiddag verdwijnt hij in de wolken. Om op verkenning te gaan nemen we de fietsjes. De indruk dat het hier niet zo fel bergop gaat is een vergissing. Hoe toevallig kan het zijn, als we op een rondpunt staan komen we Carine en Luc tegen. Het is Allerzielen, de supermarkten op het industriepark zijn dicht. We kunnen ons gewoon laten bollen en zijn direct in de baai van Los Abrigos. Op een terrasje met enkele tapas en de ondergaande zon is het goed vertoeven. Al cyclocrossen keren we over het kustvoetpad terug naar de haven.
Dinsdag is Luc onze privé chauffeur en kunnen we proeven van het natuurlijk landschap en onze wijnvoorraad aanvullen. Meester-kok Carine maakt een overheerlijke paella, de lekkerste die we al gegeten hebben.
Het is gebeurd: ik heb eindelijk Fons mogen verlossen van zijn wilde haren.
De eerste stap is gezet: Fons heeft zijn duikmateriaal bij elkaar gezocht, zaterdag opnieuw duiken sinds eeuwen.
De kindervlag om Janne te verwelkomen hangt al uit.