We zitten in een depressie en krijgen heel wat windvlagen over ons. Zondagmorgen roept Peter onze Duitse buurman van het zeiljacht Tanee een beetje paniekerig: ‘Alfons, Alfons, Alfons’. De steiger is losgekomen. Met verenigde krachten samen met Alex wordt er een sterk touw naar de andere steiger gelegd. Wij verleggen ons voor de zekerheid naar de ander kopsteiger. Het groene uitzicht i.p.v. de grijze visserkade is goed meegenomen.
Een duiker komt maandag een ketting repareren, maar dit blijkt niet voldoende te zijn. Het touw blijft de steigers bij elkaar houden.
We mogen met de auto van Peter mee om te gaan winkelen, hierdoor worden de donkere dagen wat verlicht. We doen ook net zoals de Portugezen; vanuit de auto de golven bewonderen. Bij het fort van Sitio, gaan we zo kort mogelijk van de bulderend oceaan proeven. Deze week zijn de golven zo hoog, dat de trappen overspoelt worden.
Het lijkt nu of de depressie voorbij is en dat we maandag kunnen verder varen.