Hoewel we geen echte porto liefhebbers zijn, zitten we toch te popelen om Porto te gaan degusteren in de verschillen de Portohuizen. Omdat drinken met maten leuker is wachten we tot Lief & Jos en Liesbeth & Leo (She Twins) met hun campers langs komen. Met hun komst trekken de hemelsluizen zich open, echt geen weer om een hond door te jagen.
Het samen kokkerellen, geeft een pittig resultaat.
Ook in de namiddag is het nog pannenkoeken weer.
’s Avonds doen we een kroegentocht langs de vele plaatselijk cafeetjes van Afurada.
In de voormiddag stappen we langs de Douro naar de eerste Porto cave: Churchill’s. We worden wijzer hoe de portwijn wordt gemaakt, welke soorten er zijn en hoe ze proeven.
’s Middag smaken de frietjes extra goed, het was ook zo lang geleden.
Namiddag bezoeken we, na een omweg, de grotere Taylor cave.
’s Avonds zijn we allen Port verzadigd. We delen de foto’s, waarvan we dankbaar gebruik van maken.
De volgende dag zetten Jos & Lief hun tocht naar het zuiden verder. Liesbeth & Leo nemen ons nog mee naar het winkel centrum, zo kunnen we gemakkelijker onze voorraad aanvullen.
Daarna blijven we verweesd achter en missen de gezellige drukte.
De zonnige dagen blijven schaars, de regendagen overvloedig. Deze stoppen ook niet als het boek: ‘De zondvloed’ van M. Fredrisson uit is.
We liggen nu al verschillende weken in de haven. Normaal zou je dan verwachten dat de boot in een haven zo goed als stil ligt, maar dit is niet zo. Sunshine wiegt constant en als er windvlagen of om nog onbekende reden wordt het meer dan wiegen, dan schokt, kreunt en rukt ze aan de landvasten. En wij kunnen het alleen maar ondergaan.
Op de valleirug klampen de huizen zich vast.
Op een zonnige dag gaan we met de bus naar de bovenstad van Porto. Hier staan prachtige gebouwen met af en toe sporen van vergane glorie.
Met tram 1, geïmporteerd uit België, rijden we langs de Douro tot aan de ferry, die ons terug naar het vissershaventje van Afurada brengt.
Op aanraden van Jos nemen we de trein langs de Douro vallei met de vele wijngaarden.
We nemen een tussenstop in Regua. In een klein straatje volgen we onze neus en komen terecht in een restaurantje voor lokalen. Verschillende zaten toevallig ook op de trein. Het menu kost 6 euro; wijn en de kop van de visjes inbegrepen. Voor zoveel wijn en een extra gekregen porto is er nog niet genoeg getraind.
In de namiddag sporen we naar het eindstation Pochino, om Pinhão te bezoeken blijft er weinig tijd. Het is donker als we de lange terugreis aanvangen.
Het wordt dringend tijd om een kapper te bezoeken! We stappen even terug in de tijd.
Hoi Rita (en Fons),
Ik heb jullie trip beetje bij beetje weten te volgen …. En ik voel een beetje jaloersheid opkomen (en daar heb ik anders nooit last van!)
Het zal niet per boot zijn maar … Compostella, Here I come! ( over een paar jaartjes dan toch.)
GErry (Estee L., Oevel)
Fijn om verder jullie avonturen te volgen en foto’s te kunnen bewonderen,
nog veel plezier,
Iris
Hallokes Fons en Rita,
we hebben echt spijt dat Guido geen verlofdagen meer over heeft om jullie te bezoeken… maar gelukkig kunnen we ons al een heel goed beeld vormen van Porto dankzij jullie foto’s.
Hopelijk vinden jullie de tijd om ons te bezoeken tijdens jullie terugkomst in december!
Heel veel dikke knuffels en geniet van al dat moois!
Josette
Eindelijk staan we weer eens een nachtje zij aan zij, Tipi en Mus aan het strand van Fonte da Telha onder Lissabon. De zee buldert maar onze huisjes staan stil. We hebben genoten van het onderonsje in de Sunshine, kokkerellen, porto, pannenkoeken… samen.
Leo, Liesbeth, Jos, Lief
Hoy mannekes
Graag zou ik wat commentaar willen zetten ivm die drie laatste fotokes, maar ….
Nee, alle gekheid op een stokje ! Gewoon FANTASTISCH mooie foto’s. Allemaal om in te kaderen. en dan wetende dat jullie dat allemaal IN ‘T ECHT gezien hebben. Zelfs al kunnen jullie misschien niet verder varen, die eenvoud en plaatselijke pracht …dat heeft toch ook zijn charmes he !
Zeg Rita , ik ben wel serieus jaloers op al jouw zonsondergangen zulle! Daar kan ik niet aan tippen.
Hou het veilig , geniet met volle teugen, laat je maar in slaap wiegen door de deining en gekraak EN
braaf zijn zulle, want de Sint is hier in ‘t land….. ah ja das waar ook …. die goede lieve Sint is vanuit Spanje naar België gevaren …. dus kan hij niet bij jullie komen…. oooo…. das spijtig ….. maar als het een troost mag wezen: IK ben heeeeeeeeeeeeel braaf geweest en dus …..