In de haven van Brest is er elke dag grote leute, kinderen krijgen er les in allerlei watersporten: optimist, laser, kets, zeekajak en kano, surfen, op een plank met pedel en enz. Tegen de avond zijn er veel vissers op de pier.
Met de fietsjes gaan we op zoek naar winkels voor proviand en bootmateriaal. Amai, het kan hier steil bergop gaan. We vinden zelf een inox buis om tussen de zeereling te zetten en zo de windpilot beter te laten sturen. Elke dag hetzelfde ritueel, de hele bakkist leeghalen, al de spullen op het dek en Fons erin. Eerst wordt de AIS geïnstalleerd en aangesloten, dan de zonnepanelen en daarna de windmolen.
In het midden van de week komt: “Pacific Wave” uit Nieuwpoort toe en daarna “Sweet Dreams” uit Blankenbergen. Er liggen hier 3 Belgische boten op een rij te wachten op gunstige weersomstandigheden om de Golf van Biscay over te steken. Wie zou dat verwachten?
Na 1 week zijn wij en de boot voldoende uitgerust om een stukje verder te varen. Het stilzwijgen van de verzekering baart ons zorgen.

Maandag 29 september 2014
Brest – Morgat: vertrek 12h50 – aankomst 18h00

Motorzeilend verlaten we de grote baai en komen een oud zeilschip tegen.
De enorme rotspartijen blijven ons verbazen
Van Morgat hebben we in de vele verslagen niets gelezen. Dat het geen drukbezochte haven is merken we aan de bezoekerssteiger die vol ligt met godvergeten kleine bootjes. Toch is het een verademend plaats.
In het stadje zijn er verschillende kunstateliertjes net zoals in Camaret. Op de laatste dag van september, de verjaardag van Eef, krijgen we van de verzekering eindelijk toestemming om de golf van Biscay over te steken. Zeker als de zon schijnt is het hier een uitnodigende plaats om de stapschoenen aan te trekken. We stappen een steil pad omhoog en volgen de GR langs de kust. Het pad gaat op en neer, met steile afgronden en grotten en prachtige zichten. Jammer dat het ontsierd wordt door de vele papieren zakdoeken.
De vegetatie bestaat voornamelijk uit grove den, heide en gaspeldoorn.
We klimmen op de hoogste rotspartij en kunnen juist de baai aan de overkant zien.
Op de heuvelrug stappen we heel voldaan terug naar Morgat. Wat een hoogdag.

Woensdag 1 oktober 2014
Morgat – La Coruña: vertrek 13h00 – aankomst 4 oktober om 24h00: 362 NM.

Elke dag worden verschillende weerberichten grondig bestudeerd. Een ding is zeker, deze zijn het niet altijd eens. We zouden hier gerust wat langer willen blijven, maar we mogen niet treuzelen, de gunstige weervensters zullen kleiner en kleiner worden. Alles in overweging genomen beslissen we om deze middag nog te vertrekken. Motorzeilend varen we de diepe baai uit. Best spannend, de eerste keer verschillende dagen en nachten varen en de beruchte Golf van Biscay oversteken. Zou het die spanning zijn die er voor zorgen dat de eerste avond de zeeziekte toeslaat? Niet elegant om op een zeilboot de vissen te voeren. De eerste nacht doet de motor overuren. Het eerste gedeelte van de nacht varen we in het schijnsel van de wassende halve maan, erna laat de hemelkoepel met zijn miljarden sterren zich nog duidelijker zien. Dolfijnen komen ons ook vergezellen. Het wisselen van de wacht om het 3 uur gaat, buiten de kou en de sluimerende zeeziekte, goed. De zon komt aan bakboord zijde op en gaat aan stuurboord onder, we varen zuidwaarts. In plaats van het hoge drukgebied voorbij te varen gaat het schijnbaar met ons mee. De wind is pover en we dobberen verder. De dolfijnen vinden een dobberen boot geen interessant speelgoed. De oceaan is glad en heeft een hoge deining, het is alsof er een hoge berg water langzaam op je afkomt. Onwezenlijk: de oceaan is hier zo diep als de Mont Blanc hoog is. De tweede dag zien we geen scheepvaart ook niet op de AIS. We laten de motor op een zacht toerental draaien zodat we toch wat vooruit gaan en weinig diesel verbruiken. In de derde nacht meent de wind toe. Eerst kunnen we, scherp aan de wind, zelfs 7 knopen halen. Met de wind komen er ook venijnige noordzeegolven op de hoge deining. Het duiken, stampen, klotsen, botsen, beven en sidderen begint. De wind lijkt meer dan de 20 kts die de windmeter aangeeft. Als de wind volledig van voren komt, besluiten we te gaan bijliggen (neus van de boot in de wind) en geven ons over aan het ritme van de oceaan. Na een regenbui draait de wind plots en kunnen we met achterlijke wind verder zeilen. De deining met golven blijven bangelijk hoog, iets anders doen dan je rechthouden gaat niet. De uren kruipen voorbij. Na 3 dagen omringt door een massa water zien we de hoge Spaanse kust, waar ze een lange rij windmolens hebben opgepland. Als het donker wordt, naderen de lichten van de steden langzaam. Met de navigatie verlichting aan, kan de windmolen de energie voorziening niet bijhouden, daarom laten we de motor stationair draaien. Paniek als plots een alarmlampje brand, motor temperatuur te hoog. Direct wordt de motor stilgelegd. In de baai van een grote haven waar, in het donker, nog veel te diep om te ankeren, weten we ons zonder motor niet te redden. Fons duikt in de motor ruimte, spoelt de wierpot (filter voor koelwater) uit, haastig wordt in de bakkist naar een propeller gezocht nadat er eerst een hele lading uit moet. Na enkele pogingen komt er terug koelwater, het blijkt alleen de wierpot te zijn. Wat een opluchting. ‘s Nachts een haven binnenvaren is spannend en zeker als het een vreemde haven is. Overal zijn er lichten en we kunnen moeilijk oriënteren waar we naartoe moeten. Het is duidelijk laag seizoen, vele steigers zijn door de meeuwen ingepalmd. Bij het afstappen, trappen we in hunne shit. Terwijl dat Fons nog de moed heeft om het zeil op te doeken komt een jonge Franse solozeiler met een rood zeilbootje even praten. Hij is ook deze nacht toegekomen en danig onder de indruk van het oceaangeweld. Fons stilt zijn honger nog met een overgebleven stuk quiche en dan kruipen we onze beddenbak in. Het opruimen van de ravage is voor morgen.
Het is duidelijk dat zeilen niet de meest comfortabele manier van reizen is, wel een van de spannendste.
In de morgen gaan we naar de havenmeester, hij geeft ons goede inlichtingen. We verleggen de boot en voelen ons al een stuk beter. Het is stralend weer zo kunnen al de spullen van de voorste kajuit, waar helaas terug water is binnengekomen, gedroogd worden. Wij genieten extra van de regendouches.
Vandaag is het een regendag, ideaal om aan de foto’s en het blog te werken en alles te herbeleven in een ander perspectief. We hebben in de foto galerij nieuwe foto’s opgeladen voor de maand september.
We blijven hier zeker een week liggen om naar Santiago de Compostela te stappen.

Voor de statistieken – Golf van Biskay:

– In totaal hebben we 392 NM gevaren (= 726 km)
– In 3 dagen en 11 uur
– De gemiddelde snelheid was 4,72 kts.