WAT WIST IK NIET!

In het begin
was de chaos
en de chaos was ik
en de chaos wou ik

De chaos goot zich uit
over mij en
overspoelde mijn vleugels

Ontvouwen moest ik mij
Zijn wie ik worden kon
Wie ik was

Er zit een krul in mijn denken
Een frons
Een kreuk
Zodat ik niet weet hoe

Ik moet mezelf ontkrullen
Ontkreuken
Ontfronsen
En dan golvend mij
overgeven aan de stroom
die door mij gaat…

Uit VERLANGEN van Anke De Vrij

Zondag is rustdag en blijven we liggen in de haven van Quistreham. We laten de chaos in de boot voor wat hij is en halen de fietsjes uit de bak. We toeren wat rond in het stadje en vinden een bakker aan de kerk. Aan de oever van het kanaal kopen we cider en calvados. Dan fietsen we langs het kanaal tot de volgende brug. We stappen deze over en hopen langs de andere kant terug in de haven te komen, ijle hope, we rijden vast. Keren op onze stappen terug, twijfelen, keren terug, rijden een stukje verder en warempel hier staat een fruitkraam. Met een overvolle rugzak zetten we onze tocht via een mooi pad langs de rivier L’Orne verder. Deze wordt steeds breder en breder, de kans om  nog een brug te vinden, kleiner en kleiner. Dit wordt ons bevestigd door wandelaars. Er zit niets anders op dan de hele weg terug te fietsen en de gewone weg naar de haven te nemen. Zo zijn we aan een flink aantal kilometers gekomen.

Maandag 8 september
Quistreham – Saint Vaast: vertrek 11h – aankomst 20h30: 41 NM

Het beloofd een mooie dag te worden en beveiligen ons met zonnecrème. We nemen de sluis om 11h45. Het is aangenaam zeilen. In de namiddag geeft de zon verstek. De wind en de golven beginnen meer en meer met de Sunshine te spelen. Door de weinige bescherming in baai van St. Vaast is het niet aangenaam om op anker te blijven liggen. Plots zwemmen er 2 zwarte rugvinnen van dolfijnen naast de boot. In de wachttijd zodat het water voldoende gestegen is om de haven te kunnen binnenvaren preparen we al schommelend een quiche. Net voor de schemering kunnen we de haven binnenvaren. Er is plaats zat, een voordeel om buiten het seizoen te varen.

De bijna volle maan schijn door het luik naar binnen.

Omdat de nodige pijnstillers geen soelaas bieden voor de pijn aan Fons zijn rechter rug/zijkant bezoeken we maandag een plaatselijke dokter. We nemen hier de tijd om te helen. Er is ook tijd om chaos in de boot wat beter te schikken en het juiste plekjes te zoeken.

Saint Vaast is een leuke haven. Aan de ene kant zijn er mooie bloemenperken en een palet van geuren, aan de andere kant de vissersboten met hun geur.

Jos (vieux copain) en Lief (zus van Liesbeth) zijn met hun mobielhome op vakantie in Bretagne en willen hier naar komen om ons te bezoeken.
Het toeval wil dat we voor dezelfde markkraam staan.  Lief heeft een neus voor mooie kleren, de verleiding om linnen kleedjes te kopen is te groot. Vele anekdotes van hun 3 maanden Amerika reis komen ter spraken. We maken tijd om een zilte wandeling te maken.

’s Avonds toon Lief haar gezonde kookkunst volgens Pacale Naessens. Alles wordt belonken met de nodige bubbels.

Zondagmorgen is het moment om enkele zacht gekookt eitjes en espresso met onze vrienden te delen en daarna onze eigen weg verder te varen. We hopen nog veel zulke leuke bezoeken te krijgen.

De rest van de zondag maken we er een wasdag van. Vele kleren komen voor het eerst in aanraking met een droogkast. Zacht !